MKZ-jaar – vervangend programma
“Treurmiddag”
Onno & Theo Band
Het zijn brede schouders die de roem kunnen dragen. En zo willen Onno & Theo na een half jaartje krachthonk best weer met elkaar praten. Er mag kortom weer getongd worden. De hernieuwde samenwerking schijnt overigens inspiratievol te verlopen en dat belooft heel wat nieuwe verbale en muzikale krachtpatserij op het Kwalpodium. Onno & Theo staan immers bekend om hun smartlappen met onzuivere teksten. Maar buiten dat zingen ze over het jolige leven en zijn het vooral twee gevoelige mannen met hun hart op de juiste plaats. Nu eens links op de borst, dan weer in de onderbuik. Ze zingen over liefde en verdriet, succes en de tour de france, over tongen en orgasmes en dat je daar zo goed over kunt praten. Ondanks het expliciete taalgebruik zijn de heren ook geschikt voor jeugdige kijkers. De aanstekers van vorig jaar mogen dan ook gerust afgewisseld worden met afgelikte lollies en smeltende ijsco's. Het Kwalleballen is voor iedereen en dat geldt zeker ook voor de smartlappen met ballen van de Onno & Theo Band.
Het zijn brede schouders die de roem kunnen dragen. En zo willen Onno & Theo na een half jaartje krachthonk best weer met elkaar praten. Er mag kortom weer getongd worden. De hernieuwde samenwerking schijnt overigens inspiratievol te verlopen en dat belooft heel wat nieuwe verbale en muzikale krachtpatserij op het Kwalpodium. Onno & Theo staan immers bekend om hun smartlappen met onzuivere teksten. Maar buiten dat zingen ze over het jolige leven en zijn het vooral twee gevoelige mannen met hun hart op de juiste plaats. Nu eens links op de borst, dan weer in de onderbuik. Ze zingen over liefde en verdriet, succes en de tour de france, over tongen en orgasmes en dat je daar zo goed over kunt praten. Ondanks het expliciete taalgebruik zijn de heren ook geschikt voor jeugdige kijkers. De aanstekers van vorig jaar mogen dan ook gerust afgewisseld worden met afgelikte lollies en smeltende ijsco's. Het Kwalleballen is voor iedereen en dat geldt zeker ook voor de smartlappen met ballen van de Onno & Theo Band.
Pigmeat
Shane MacGowan dronk zichzelf een delirium en dacht dat hij Hank Williams was, en onderweg braakte hij ter hoogte van Appelscha twee muzikanten uit. Dat de heren op latere leeftijd rasperformers bleken mocht niet meer baten. Aanvankelijk vielen ze tussen de overduidelijke Babi Pangang-resten nauwelijks op en de plaatselijke bevolking had in de brakelingen voornamelijk varkensvlees herkend. Dat deze trieste geschiedenis nauwelijks sporen op de muziek heeft nagelaten zal het Kwalpubliek allengs ondervinden, wanneer het illusture duo de tent in haar feestelijk spel meezuigt. Behalve het publiek bespelen ze ook vrijwel ieder instrument en liefst zoveel mogelijk tegelijk. U vindt de banjo, basdrum en de neusfluit van Sytse al een wondere combinatie? Wacht maar tot Jan zijn stembanden erbij roert terwijl hij de kuttepiel laat zwoegen. Rock-a-billy, country-a-billy of Folk 'n' Punk, we weten het zelf ook niet. Dat ze maar matig sporen staat echter buiten kijf. Of ze juist dáárdoor zoveel brute pret uitstralen is dan niet langer van belang. Veel boeiender is de vraag of ze ook het Kwalpubliek rond de klok van zes kunnen verleiden tot hun bizarre encore: "U wordt bedankt, u kunt wel gaan!"
Shane MacGowan dronk zichzelf een delirium en dacht dat hij Hank Williams was, en onderweg braakte hij ter hoogte van Appelscha twee muzikanten uit. Dat de heren op latere leeftijd rasperformers bleken mocht niet meer baten. Aanvankelijk vielen ze tussen de overduidelijke Babi Pangang-resten nauwelijks op en de plaatselijke bevolking had in de brakelingen voornamelijk varkensvlees herkend. Dat deze trieste geschiedenis nauwelijks sporen op de muziek heeft nagelaten zal het Kwalpubliek allengs ondervinden, wanneer het illusture duo de tent in haar feestelijk spel meezuigt. Behalve het publiek bespelen ze ook vrijwel ieder instrument en liefst zoveel mogelijk tegelijk. U vindt de banjo, basdrum en de neusfluit van Sytse al een wondere combinatie? Wacht maar tot Jan zijn stembanden erbij roert terwijl hij de kuttepiel laat zwoegen. Rock-a-billy, country-a-billy of Folk 'n' Punk, we weten het zelf ook niet. Dat ze maar matig sporen staat echter buiten kijf. Of ze juist dáárdoor zoveel brute pret uitstralen is dan niet langer van belang. Veel boeiender is de vraag of ze ook het Kwalpubliek rond de klok van zes kunnen verleiden tot hun bizarre encore: "U wordt bedankt, u kunt wel gaan!"
Jon Spencer Blues Explosion
Hoedt u voor misschien wel de sensatie van Kwalleballen 2001. Nog geen 3 weken oud maakten deze nieuwe helden van de Valkenswaardse muziekscene furore met hun overrompelend debuut tijdens de nieuwjaarssessie in café de Fantast. De ongekend energieke performance was bijna teveel voor de door een tumultueuze jaarwisseling moegestreden bandleden. Het was in ieder geval genoeg om de muziekscouts van het Kwalleballen te bekoren. Met vele bosrijke trimsessies en incidentele repetities trachtten zij zich klaar te stomen voor hun eerste optreden op Valkenswaardse roemrijkste podium.
De drummer is een ervaren podiumbeest die op alle grote bluespodia heeft gespeeld. De bassist kent het klappen van de zweep ook, zij het als mondharmonicaspeler. Intussen heeft hij 5 baslessen achter de rug. De gitarist is virtuoos op zijn slaapkamer, maar ontploft pas echt van de adrenaline nu hij de planken heeft ontdekt. Het grootste wapenfeit van de zanger tot slot is het bijkans aan gort schreeuwen van de speakers tijdens hun debuutoptreden.
Naar eigen zeggen hebben ze nieuw repertoire en ze beloven dan ook voor een explosieve verrassing te zorgen. De organisatie noch de Blues Explosion zelf stellen zich aansprakelijk voor mogelijke pijn aan de oren. U bent gewaarschuwd!
Hoedt u voor misschien wel de sensatie van Kwalleballen 2001. Nog geen 3 weken oud maakten deze nieuwe helden van de Valkenswaardse muziekscene furore met hun overrompelend debuut tijdens de nieuwjaarssessie in café de Fantast. De ongekend energieke performance was bijna teveel voor de door een tumultueuze jaarwisseling moegestreden bandleden. Het was in ieder geval genoeg om de muziekscouts van het Kwalleballen te bekoren. Met vele bosrijke trimsessies en incidentele repetities trachtten zij zich klaar te stomen voor hun eerste optreden op Valkenswaardse roemrijkste podium.
De drummer is een ervaren podiumbeest die op alle grote bluespodia heeft gespeeld. De bassist kent het klappen van de zweep ook, zij het als mondharmonicaspeler. Intussen heeft hij 5 baslessen achter de rug. De gitarist is virtuoos op zijn slaapkamer, maar ontploft pas echt van de adrenaline nu hij de planken heeft ontdekt. Het grootste wapenfeit van de zanger tot slot is het bijkans aan gort schreeuwen van de speakers tijdens hun debuutoptreden.
Naar eigen zeggen hebben ze nieuw repertoire en ze beloven dan ook voor een explosieve verrassing te zorgen. De organisatie noch de Blues Explosion zelf stellen zich aansprakelijk voor mogelijke pijn aan de oren. U bent gewaarschuwd!
Valkenswaard All Star Band
Elvis has finally left the building, zo merkt hoofd entertainment vorig jaar opgelucht op toen Marton Wolterink na een dik half uur zuivere speeltijd en minstens twintig versprekingen, met zijn instant band het podium verliet. Kwalleballen neemt het wel vaker niet zo nauw met de tijd, maar deze "pauze-act" had de haar toebedeelde speeltijd met liefst factor 5 overgeschreden. De tent deinde echter nog na op zijn zoetgevooisde stemgeluid en niet stond dan ook een volwaardig optreden in 2001 in de weg. Compleet met vermelding op het affiche. Toen we deze blijde tijding kwamen brengen bleek er al snel een nieuwe factor 5 overheen te gaan en was de programmeerbare tijd voor deze editie bijkans vergeven. We hebben zoveel gave ideeën heette de bescheiden argumentatie.
De grap is intussen licht pretentieus de Valkenswaard All Star Band gedoopt. Het belooft een mengeling van nostalgische gastoptredens uit 9 jaar Kwalhistorie en nieuwe gelegenheidscombo's te worden. Anderhalf uur pure verrassing onder een deken van zweet en vetdampen. De ongetwijfeld meest brandende vraag "Gaat ook Ducktail schuil achter deze vergaarbak?" blijft tot zeker 7 uur onderwerp voor heftige speculatie.
Elvis has finally left the building, zo merkt hoofd entertainment vorig jaar opgelucht op toen Marton Wolterink na een dik half uur zuivere speeltijd en minstens twintig versprekingen, met zijn instant band het podium verliet. Kwalleballen neemt het wel vaker niet zo nauw met de tijd, maar deze "pauze-act" had de haar toebedeelde speeltijd met liefst factor 5 overgeschreden. De tent deinde echter nog na op zijn zoetgevooisde stemgeluid en niet stond dan ook een volwaardig optreden in 2001 in de weg. Compleet met vermelding op het affiche. Toen we deze blijde tijding kwamen brengen bleek er al snel een nieuwe factor 5 overheen te gaan en was de programmeerbare tijd voor deze editie bijkans vergeven. We hebben zoveel gave ideeën heette de bescheiden argumentatie.
De grap is intussen licht pretentieus de Valkenswaard All Star Band gedoopt. Het belooft een mengeling van nostalgische gastoptredens uit 9 jaar Kwalhistorie en nieuwe gelegenheidscombo's te worden. Anderhalf uur pure verrassing onder een deken van zweet en vetdampen. De ongetwijfeld meest brandende vraag "Gaat ook Ducktail schuil achter deze vergaarbak?" blijft tot zeker 7 uur onderwerp voor heftige speculatie.
